تحلیلی بر فضاهای شهری حاشیه با رویکرد امنیت (SBD) در کاهش آسیب‌های اجتماعی (نواحی حاشیه شهر همدان)

هدف آر این پژوهش تحلیلی بر فضاهای شهری حاشیه با رویکرد امنیت (SBD) در کاهش آسیب‌های اجتماعی (نواحی حاشیه شهر همدان) است. رویکرد امنیت از طریق طراحی (SBD)، استفاده هوشمندانه از فضای انسان‌ساخت به‌منظور ارتقاء امنیت شهری در فرایند طراحی و برنامه‌ریزی محیط مصنوع است. درواقع می‌توان این رویکرد را به‌عنوان راهی برای تحقق شهری ایمن دانست که از اقدامات پیشگیرانه از طریق طراحی و برنامه‌ریزی شهری برای کاهش احتمال تجاوز و جرائم شهری بهره می‌گیرد. برای رویکرد امنیت از طریق طراحی پنج رکن و ویژگی قابل‌تصور است: تعیین قلمرو (قلمرو گرایی)، نظارت (اعم از رسمی و غیررسمی)، کنترل ورودی و خروجی، امنیت فیزیکی، مدیریت و نگهداری. اصول پنج‌گانه این رویکرد، حاصل پیوند بسیاری از دیدگاه‌ها و تئوری‌های جرم‌شناسی‌اند. این اصول بر اساس فرضیات زیر پایه‌گذاری شده‌اند. در پژوهش حاضر از روش ترکیبی استفاده‌شده است، به‌این‌ترتیب که از روش پیمایش در زمره روش‌های کمّی و از روش بحث گروهی متمرکز در زمره روش‌های کیفی بهره گرفته‌شده است. نتایج نشان داد زمینه‌سازی برای ایجاد فعالیت‌های اقتصادی منطبق با شرایط و ویژگی‌های مهاجران از طریق آموزش‌های فنی ـ حرفه‌ای و بالا بردن مهارت نیروی کار با ضریب (610/0)، علاقه‌مندی و رضایت ساکنان از محیط پیرامون با ضریب (605/0) و وجود عرصه‌های همگانی جهت استفاده گروه‌های سنی و فرهنگی مختلف با ضریب (590/0) و قابل‌رؤیت بودن موانع و حصارها (فراهم نکردن فضای اختفاء مجرمان) با ضریب (560/0) از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار اصول قلمروهایی در کاهش آسیب‌های اجتماعی محله حاج شمسعلی همدان به‌دست‌آمده است.